Naar Livingston
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron en Tineke
19 Maart 2017 | Guatemala, Lívingston
’s Ochtends vroeg 07.00 uur. We vertrekken uit Copan. Hobbelend, rommelen we door de kinderhoofdstraatjes. Ver hoeven we niet te gaan of er is al een motortaxi. Bagage erin en naar de busterminal. Het wordt een reis van vele uren door het droge en dorre landschap. Wordt het beter? Een beetje. In het dal stroomt een rivier, daar is het hier en daar lommerrijker. We stappen over op een andere bus, die ons moet brengen naar een tussenstation Rio Dulce. Wat we al bijna niet meer durven geloven is dat we naar de echte jungle gaan. Volgens onze berekeningen moet dat gebeuren. Die lange reizen door droogte, armoede en vuil heeft het geloof in het mooie een beetje weggenomen. Maar het komt…steeds meer dalen we af naar de Caribische kust en met elke kilometer komt er meer vocht. Het heeft hier geregend en zo komen we uiteindelijk in Rio Dulce. Net te laat voor de boot. Wat nu weer te doen? Als er meer mensen komen gaat er misschien nog wel een boot. En ja hoor. Een van de schippers wenkt en wijst. Deze boot en dan gaan we. Op hoge snelheid met BB-motor scheren we naar Livingston. Het dorpje met negers, dat alleen door een paar uur snel varen te bereiken is. Onderweg, wordt Anita opgepikt. De schipper heeft alle tijd en vaart langs een kolonie met zilverreigers en tropische aalscholvers. We nemen foto’s. Adembenemend. De jungle is op zijn best in de avondzon. Pelikanen, koningssternen en lachmeeuwen zitten op verlaten en half gezonken boten. Het maakt allemaal niet meer uit. We meren af en de negers zijn ons vertrouwd. De kinderen spreken ons in perfect Engels aan. Genoeglijk op een muurtje wachten we op de dingen die komen gaan. De kinderen vermaken ons. Het is zes uur. Het blijkt dat Anita ook naar de Almost Famous hostel moet. Een taxi wordt daarom goedkoper. Na 10 minuten komen we op plaats van bestemming. Nog een klein stukje ploegen met de koffers over een onverhard pad, door drassige gazons en we zijn in Almost Famous!! Anita gaat in de met palmbladeren bedekte tippi slapen en wij in de boomhut. In het restaurant, stel je er helemaal niets van voor, wordt het tussen de hangmatten en rommelige tafels nog een paar uurtjes gezellig. Een Amerikaans, Zwitsers en Nederlands gezelschap.
-
19 Maart 2017 - 20:17
Joke:
Wederom , wat een avontuur om er te komen!! -
20 Maart 2017 - 10:12
Maarten En Anke:
Mooie foto van de zilverreiger.
Door jullie prachtig omschreven verhalen leren wij Guatemala ook een beetje kennen, dankjewel. -
20 Maart 2017 - 10:55
Chiel Jacobusse:
Tsjonge wat een leuk verslag weer. En een hoop vogels erin! Het is wel een avontuurlijke reis zeg. Ik wens jullie nog heel veel plezier bij je verdere tochten. -
20 Maart 2017 - 19:21
Kim:
Leuk contrast,...van dor bruin...naar lush green!
En die jonge zilverreigers op het nest! Wat schattig! -
20 Maart 2017 - 19:26
Kim:
Oh en jullie outfit is ook erg leuk!:D:P -
21 Maart 2017 - 21:56
Simon:
Wat weer een mooi verhaal.....dat noem ik puur genieten......en dan slapen in een boomhut....wauw, dat klinkt als slapen in de open lucht....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
