Bryce
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron en Tineke
12 Mei 2017 | Verenigde Staten, Bryce Canyon
De Schoolbordenkrijt Canyon
We delen onze kampeerplaats met een Western Bluebird en een paartje black Birds. Het metallic paars, blauw en groen van het mannetje spat ervan af in het zonnetje. Ze buurten even als we er zijn voor de broodkruimels. De Bluebird zit bovenop op een kale tak en speurt de grond af naar iets eetbaars. Duister en ondefinieerbaar gewriemel in het gras ontgaat niet aan de aandacht. Oh jeh, een American Robin heeft ook ontdekt dat er wat te halen is en komt gezelsen. Toffe boel hier.
Na het ontbijt maak ik me klaar voor een trail in de het gebied Bryce Canyon. Stel je een bosje schoolbordenkrijt voor met alle kleuren ter grootte van de provincie Zuid-Holland en een hoogte van 2500 meter. Strijk het zaakje af met een laag mortel en laat het 5 miljoen jaren in de regen, wind en ijs staan. Dan heb je zo ongeveer Bryce Canyon. Dat is wel een beetje oneerbiedig gezegd. Erger nog het is gewoon een zware belediging. Wandelen in de Bryce is wandelen in een sprookje. Het is wandelen in de geschiedenis van myriaden van leven. Ook nu is het dienblad van de diversiteit van levende organismen groot. Planten die zich vestigen tussen rots en puin reiken met hun intens heldere kleuren naar de hemel. Nergens herhaalt zich het landschap. Superlatieven kan ik me niet bedenken. Tot ik een echtpaar tegen kom. Het gewone “How are you doing en enjoy” , gaat heen en weer. Een glimp van herkenning en blijdschap op de gezichten. De man draait zich nog naar mij om en zegt: “On days like this, it is a gift that you are alive”! Ik besef later dat ik er deel vanuit maak. Maar oh, pas op! Er wordt gewaarschuwd dat het weer zo om kan slaan. Slecht weer is een gewone verschijning. Ik voel al een koude windchill. Gek genoeg moet even later mijn jas uit. Wat nu als het echt gaat onweren? Dan schieten bliksemschichten met donderend geweld de bergwanden in. Bomen getroffen door het vuur, zwart geblakerd, ten dode opgeschreven. Ik zou als een bang jongetje onder een rots wegkruipen en maar al te goed begrijpen wat natuurgeweld betekent. Dat is ook natuur, die je met alle levende wezens deelt. De weg kringelt voor me omhoog. Roze, pink, oranje, rood. Brosse pilaren, gewrochten, majestueuze veldheren tegen de blauwe hemel. Ik kijk verder omhoog in het blauw en verwacht elk moment een indiaan op zijn paard met vedertooi om de rots heenkomen, vragend wat ik hier kom doen. Ik zal beschroomd zeggen, dat ik het zo indrukwekkend en mooi vind en hoop dan...., dat hij me genadig zal zijn.
-
13 Mei 2017 - 04:48
Matty:
Heel mooi weer beschreven en schitterende fotos weer!! -
13 Mei 2017 - 07:36
Chiel Jacobusse:
Wat een verslag zeg! Maar eh....... straks vind je de highlands nog saai........
-
13 Mei 2017 - 08:41
Magda:
Ron wat kan jij mooi schrijven. Met de foto's erbij zie ik het helemaal voor me. Wordt je baard steeds witter, of lijkt dat maar zo? Wat een schattige beestjes heb je daar. -
13 Mei 2017 - 09:10
Petra Sloof:
ik wist niet dat er zo'n landschap bestond, indrukwekkend. overweldigend.
Weten jullie al of je naar Norma gaat? groetjes -
13 Mei 2017 - 10:34
Maarten En Anke:
Goede ski houding op die ene foto ;-) -
13 Mei 2017 - 11:06
Maarten En Anke:
It is a gift to enjoy yhis yourney -
13 Mei 2017 - 17:43
Kim:
Bah, weer van die lelijke foto's! :D -
13 Mei 2017 - 17:58
Ineke De Graaf:
alweer respect voor Ron zijn schrijven. prachtig.
Steeds meer krijg ik de indruk dat jullie De reis van je leven maakt.
Welke volgende reis kan hier aan tippen??
Geniet in het kwadraat!!! and this is a order.!!! -
23 Mei 2017 - 15:38
Linda:
Prachtige foto's!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley