over geluk gesproken
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Ron en Tineke
26 Maart 2017 | Guatemala, Flores
25 maart 2017
Er gebeurt zo veel; dat valt allemaal niet te beschrijven. De ene bijzondere gebeurtenis is nog maar net voorbij en de volgende is er al weer. Ik kijk uit op de zee, waar de lucht kleurt van de opgaande zon. Het is 6 uur. De wind van zee waait zo ons hutje in. Het is heerlijk slapen hier. Ron ligt nog in bed en hij heeft even geen inspiratie om te schrijven.
Er waren de afgelopen dagen 3 bijzondere geluksmomenten, die ik toch even graag wil vastleggen.
1. de Tikal dag
Tikal wordt goed beschermd door de overheid; je kunt er dan ook niet zo maar in, al helemaal niet als je geen auto hebt, zoals wij. We hadden een busrit gekocht en het entreekaartje kon bij het park gekocht worden. Volgens de touroperator moesten we die dag om half 5 aanwezig zijn op de kade. Nou moeten jullie even weten dat ons hostel op een eiland lag. Om op die kade te komen, moesten we eerst met een bootje naar de overkant gebracht worden. Zo vroeg, stikdonker, geen bootje natuurlijk. Daar stonden we dan aan de verkeerde kant van de kade. Om 4 minuten voor half 5 kwam er iemand naar ons toe met de vraag of we misschien naar de overkant wilden! Gelukkig! De motor viel nog uit, om het nog spannender te maken. De bus kwam er net aan, we lieten onze voucher zien en stapten in. Een verschrikkelijke sjaggerijnige man riep door de bus: "paspoort mee? Anders kom je er niet in!". Nou, dat paspoort had Ron wél mee, maar ik niet. Voordat we eindelijk op weg naar Tikal waren, gebeurde er nog van alles, maar dat laat ik maar even zitten. Onderweg zeiden we tegen elkaar, dat ik dan maar gewoon bij de poort zou wachten; er is overal genoeg te zien en Tikal ligt immers midden in de jungle. Maar.....ik geloofde nog in de goede afloop. In de rij voor de tickets; wij waren aan de beurt. Paspoort? Nee, schudde ik mijn hoofd. "Nummer" vroeg hij en met een stalen gezicht en vastberaden noemde ik een aantal getallen en cijfers op, die hij in de computer invoerde. Mijn naam nog even en dat was dat! We hadden onze tickets! Gelukkig! Wat zou ik anders veel gemist hebben!
2. Op weg naar Chetumal (Mexico)
Via een touroperator tickets gekocht (9 uur durende busrit voor 20 euro pp). Om 7 uur moesten we klaar staan op dezelfde kade als hiervoor beschreven. Ja, de bootjes voeren toen al; dat ging goed. 5 over 7 nog geen bus en we maakten ons al een beetje zorgen. Een engels sprekende tourguide die daar toevallig aan kwam lopen, vroeg ons waar we op wachtten. “oh, zegt ze, maar die bus komt hier niet, hoor, dat mag geen eens” en dat vond ik niet zo vreemd, want de kade is heel smal. Jullie kunnen beter daar en daar naar toe gaan en daar wachten. Wij heel snel onze spullen in de tuktuk (die er gelukkig altijd zijn), naar de plek waar we volgens haar zouden moeten zijn. Geen bus! Het was al 10 voor half 8. Ik sprak iemand aan, die ons adviseerde naar de busterminal te gaan. Zo gezegd, zo gedaan, alles weer in de tuktuk. Bij de busterminal aangekomen, nergens een bus naar Chetumal. Ik liet onze tickets zien aan een taxichauffeur. Deze man reageerde heel resoluut: “instappen, zegt hij, de bus vertrekt om half 8 en ik breng jullie erheen”. Teveel betaald natuurlijk, maar vooruit dan maar. Hij pleegt rijdend even een telefoontje wat over ons ging en dropt ons bij een kantoortje. Hier moeten we wachten, de bus komt echt waar over 5 minuten. En dat gebeurde ook! Je kunt er alles van zeggen hier: als het niet links om kan, doen ze het rechtsom. Ze zijn heel inventief.
3. Mahahual (Mexico)
Dat we in Mexico aangekomen zijn, is, vooral voor mij, al heel bijzonder. Hier immers, zal Matty over een aantal dagen aanmeren! Matty met haar hele familie. Een cruise die ze aangeboden heeft gekregen van haar kinderen omdat ze 70 jaar wordt dit jaar. Aangekomen in Mexico hebben we 1 nacht in een hostel geslapen (waar ook weer genoeg over te vertellen valt) en de volgende dag zijn we met de huurauto naar Mahahual gereden. Daar aangekomen, zag ik twee grote cruiseschepen liggen. We waren op exact de goede plek voor het schip van Matty! We reden door Mahahual op zoek naar een slaapgelegenheid. Nadat we het drukke dorp hadden verlaten, werd het weggetje vol gaten en kuilen en was er geen asfalt meer. Na zeker 4 te dure hotels, kwamen we hier terecht. Een meisje die hier de zaak runt, stond haar “huisje” aan ons af. Ze zou het even in orde maken en wij dronken een biertje op “onze patio”, uitkijkend op zee. Schitterend! Kosten?
15 dollar per dag. Als ik links kijk, zie ik de cruiseschepen liggen. Het is voor mij heel ontroerend om hier te zijn. Ik kan niet geloven hoe dit kan. Wij hadden onze reis naar Guatemala al veel eerder geboekt dan zij hun cruise. En zij kozen déze cruise op dit tijdstip. Hoe is het mogelijk? Het tijdstip past precies in ons tijdschema. Ruim de tijd voor ons, om weer terug te gaan naar Guatemala City. Zelfs zo ruim dat we nog 3 nachten gereserveerd hebben in ons vorige hostel (op het eiland).
Ik voel me een heel gelukkig en gezegend mens!
Er gebeurt zo veel; dat valt allemaal niet te beschrijven. De ene bijzondere gebeurtenis is nog maar net voorbij en de volgende is er al weer. Ik kijk uit op de zee, waar de lucht kleurt van de opgaande zon. Het is 6 uur. De wind van zee waait zo ons hutje in. Het is heerlijk slapen hier. Ron ligt nog in bed en hij heeft even geen inspiratie om te schrijven.
Er waren de afgelopen dagen 3 bijzondere geluksmomenten, die ik toch even graag wil vastleggen.
1. de Tikal dag
Tikal wordt goed beschermd door de overheid; je kunt er dan ook niet zo maar in, al helemaal niet als je geen auto hebt, zoals wij. We hadden een busrit gekocht en het entreekaartje kon bij het park gekocht worden. Volgens de touroperator moesten we die dag om half 5 aanwezig zijn op de kade. Nou moeten jullie even weten dat ons hostel op een eiland lag. Om op die kade te komen, moesten we eerst met een bootje naar de overkant gebracht worden. Zo vroeg, stikdonker, geen bootje natuurlijk. Daar stonden we dan aan de verkeerde kant van de kade. Om 4 minuten voor half 5 kwam er iemand naar ons toe met de vraag of we misschien naar de overkant wilden! Gelukkig! De motor viel nog uit, om het nog spannender te maken. De bus kwam er net aan, we lieten onze voucher zien en stapten in. Een verschrikkelijke sjaggerijnige man riep door de bus: "paspoort mee? Anders kom je er niet in!". Nou, dat paspoort had Ron wél mee, maar ik niet. Voordat we eindelijk op weg naar Tikal waren, gebeurde er nog van alles, maar dat laat ik maar even zitten. Onderweg zeiden we tegen elkaar, dat ik dan maar gewoon bij de poort zou wachten; er is overal genoeg te zien en Tikal ligt immers midden in de jungle. Maar.....ik geloofde nog in de goede afloop. In de rij voor de tickets; wij waren aan de beurt. Paspoort? Nee, schudde ik mijn hoofd. "Nummer" vroeg hij en met een stalen gezicht en vastberaden noemde ik een aantal getallen en cijfers op, die hij in de computer invoerde. Mijn naam nog even en dat was dat! We hadden onze tickets! Gelukkig! Wat zou ik anders veel gemist hebben!
2. Op weg naar Chetumal (Mexico)
Via een touroperator tickets gekocht (9 uur durende busrit voor 20 euro pp). Om 7 uur moesten we klaar staan op dezelfde kade als hiervoor beschreven. Ja, de bootjes voeren toen al; dat ging goed. 5 over 7 nog geen bus en we maakten ons al een beetje zorgen. Een engels sprekende tourguide die daar toevallig aan kwam lopen, vroeg ons waar we op wachtten. “oh, zegt ze, maar die bus komt hier niet, hoor, dat mag geen eens” en dat vond ik niet zo vreemd, want de kade is heel smal. Jullie kunnen beter daar en daar naar toe gaan en daar wachten. Wij heel snel onze spullen in de tuktuk (die er gelukkig altijd zijn), naar de plek waar we volgens haar zouden moeten zijn. Geen bus! Het was al 10 voor half 8. Ik sprak iemand aan, die ons adviseerde naar de busterminal te gaan. Zo gezegd, zo gedaan, alles weer in de tuktuk. Bij de busterminal aangekomen, nergens een bus naar Chetumal. Ik liet onze tickets zien aan een taxichauffeur. Deze man reageerde heel resoluut: “instappen, zegt hij, de bus vertrekt om half 8 en ik breng jullie erheen”. Teveel betaald natuurlijk, maar vooruit dan maar. Hij pleegt rijdend even een telefoontje wat over ons ging en dropt ons bij een kantoortje. Hier moeten we wachten, de bus komt echt waar over 5 minuten. En dat gebeurde ook! Je kunt er alles van zeggen hier: als het niet links om kan, doen ze het rechtsom. Ze zijn heel inventief.
3. Mahahual (Mexico)
Dat we in Mexico aangekomen zijn, is, vooral voor mij, al heel bijzonder. Hier immers, zal Matty over een aantal dagen aanmeren! Matty met haar hele familie. Een cruise die ze aangeboden heeft gekregen van haar kinderen omdat ze 70 jaar wordt dit jaar. Aangekomen in Mexico hebben we 1 nacht in een hostel geslapen (waar ook weer genoeg over te vertellen valt) en de volgende dag zijn we met de huurauto naar Mahahual gereden. Daar aangekomen, zag ik twee grote cruiseschepen liggen. We waren op exact de goede plek voor het schip van Matty! We reden door Mahahual op zoek naar een slaapgelegenheid. Nadat we het drukke dorp hadden verlaten, werd het weggetje vol gaten en kuilen en was er geen asfalt meer. Na zeker 4 te dure hotels, kwamen we hier terecht. Een meisje die hier de zaak runt, stond haar “huisje” aan ons af. Ze zou het even in orde maken en wij dronken een biertje op “onze patio”, uitkijkend op zee. Schitterend! Kosten?
15 dollar per dag. Als ik links kijk, zie ik de cruiseschepen liggen. Het is voor mij heel ontroerend om hier te zijn. Ik kan niet geloven hoe dit kan. Wij hadden onze reis naar Guatemala al veel eerder geboekt dan zij hun cruise. En zij kozen déze cruise op dit tijdstip. Hoe is het mogelijk? Het tijdstip past precies in ons tijdschema. Ruim de tijd voor ons, om weer terug te gaan naar Guatemala City. Zelfs zo ruim dat we nog 3 nachten gereserveerd hebben in ons vorige hostel (op het eiland).
Ik voel me een heel gelukkig en gezegend mens!
-
26 Maart 2017 - 09:17
Anjo:
Weer een heftig en prachtig verhaal Tinus, jullie beleven weer heel veel. Als je thuis komt kon je wel een boek schrijven haha. -
26 Maart 2017 - 12:24
Maarten En Anke:
Ik ben blij dat jullie geluk ervaren zo tussen al die gebeurtenissen van verschil tussen cultuur en structuur.
Op naar het volgende avontuur.... -
26 Maart 2017 - 14:10
Kim:
Jemig.... geen woorden voor...jemig...wat jullie meemaken. -
26 Maart 2017 - 16:40
Magda:
mooi -
26 Maart 2017 - 16:59
Nienke:
Wat een fantastische verhalen Tineke! Dat verzin je niet.
-
26 Maart 2017 - 20:22
Wendeline:
Wat een avontuur en wat een lef hebben jullie! Super. -
28 Maart 2017 - 04:21
Linda:
Spannend allemaal zeg!! Zit op het puntje van mijn stoel te lezen :-) -
30 Maart 2017 - 13:31
Simon:
Wow.....wat weer mooi.....vindt er ook een ontmoeting plaats met Matty? Ik ben heeeeel benieuwd.... -
01 April 2017 - 00:11
Joke:
Wat een avontuur en een mooie ontmoeting!!!! Allemaal geluksmomentjes!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
